کد مطلب:233438 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:279
ستاره هدایت
«الامام... النجم الهادی». برای رسیدن به هر هدفی پیش از هر چیز انتخاب راه صحیح لازم است و در تشخیص درست راه، وجود علامتها و نشانه ها اهمیت حیاتی دارند. از گذشته های دور، بشر در راه یابی و تشخیص مسیر صحیح از ستارگان آسمان بهره می جسته است و این اجرام نورانی بسان نشانه هایی روشن او را یاری می داده اند. ستارگان آسمان امامت و ولایت نیز همین هدف را تعقیب می كنند.
[ صفحه 77]
در روایتی رسول اكرم صلی الله علیه و آله علی علیه السلام را ستاره بنی هاشم [1] می خواند و در مقامی دیگر خطاب به او می فرماید: تو یكی از نشانه ها هستی. [2] .
از آنجا كه راههای انحرافی بسیارند و در طول مسیر حیات معنوی انسان، خطر گمراهی از راه اصلی كاملا جدی است، توجه به علامات اهمیت ویژه ای دارد و معمولا مكاتب، دعوتها و حتی اشخاص را از نشانه هایشان باز می شناسند و حق را در سایه ی علامتها از باطل تشخیص می دهند.
جابر بن عبدالله انصاری حدیث زیبایی را از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل می كند كه ایشان فرمود:ای مردم! هر گاه خورشید غروب كرد به ماه و آن گاه كه ماه پنهان گشت به دو ستاره ی فرقدین [3] تمسك جویید.
جابر گوید: سؤال شد منظور از خورشید كیست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: من هستم. خداوند متعال ما را همچون ستاره ی درخشان آسمان قرار داد كه چون ستاره ای غروب كند، ستاره ای دیگر طلوع نماید. من به منزله ی خورشیدم. وقتی از بین شما رفتم، باید از ماه بهره مند شوید.
سئوال شد: ماه كیست؟ فرمود: برادرم و وصی و یاور و ادا كننده ی دینم و پدر فرزندانم و جانشین من در میان اهل بیتم، علی علیه السلام.
سؤال شد: فرقدان كیانند؟ فرمود: حسن و حسین علیه السلام: سپس چنین فرمود: ایشان و فاطمه سلام الله علیها كه ستاره ی درخشنده ی زهره است - عترت و اهل بیت منند. اینان با قرآنند و از هم جدا نشوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد گردند». [4] .
[ صفحه 78]
آری! این است كه امام هشتم علیه السلام می فرماید: امام ستاره راهنماست، در شدت تاریكی های شب و در گذر شهرها و كویرها و گرداب دریاها. همجواری و همراهی با او گمراهی در پی ندارد. امام ستاره هدایت گر در دنیای ظلمت زده ی جهل و جهالت است. امام منشأ هدایت و نجات امت از جهل در هنگامه ی فتنه و زمانه ی سر گردانی است.
[ صفحه 77]
در روایتی رسول اكرم صلی الله علیه و آله علی علیه السلام را ستاره بنی هاشم [1] می خواند و در مقامی دیگر خطاب به او می فرماید: تو یكی از نشانه ها هستی. [2] .
از آنجا كه راههای انحرافی بسیارند و در طول مسیر حیات معنوی انسان، خطر گمراهی از راه اصلی كاملا جدی است، توجه به علامات اهمیت ویژه ای دارد و معمولا مكاتب، دعوتها و حتی اشخاص را از نشانه هایشان باز می شناسند و حق را در سایه ی علامتها از باطل تشخیص می دهند.
جابر بن عبدالله انصاری حدیث زیبایی را از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل می كند كه ایشان فرمود:ای مردم! هر گاه خورشید غروب كرد به ماه و آن گاه كه ماه پنهان گشت به دو ستاره ی فرقدین [3] تمسك جویید.
جابر گوید: سؤال شد منظور از خورشید كیست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: من هستم. خداوند متعال ما را همچون ستاره ی درخشان آسمان قرار داد كه چون ستاره ای غروب كند، ستاره ای دیگر طلوع نماید. من به منزله ی خورشیدم. وقتی از بین شما رفتم، باید از ماه بهره مند شوید.
سئوال شد: ماه كیست؟ فرمود: برادرم و وصی و یاور و ادا كننده ی دینم و پدر فرزندانم و جانشین من در میان اهل بیتم، علی علیه السلام.
سؤال شد: فرقدان كیانند؟ فرمود: حسن و حسین علیه السلام: سپس چنین فرمود: ایشان و فاطمه سلام الله علیها كه ستاره ی درخشنده ی زهره است - عترت و اهل بیت منند. اینان با قرآنند و از هم جدا نشوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد گردند». [4] .
[ صفحه 78]
آری! این است كه امام هشتم علیه السلام می فرماید: امام ستاره راهنماست، در شدت تاریكی های شب و در گذر شهرها و كویرها و گرداب دریاها. همجواری و همراهی با او گمراهی در پی ندارد. امام ستاره هدایت گر در دنیای ظلمت زده ی جهل و جهالت است. امام منشأ هدایت و نجات امت از جهل در هنگامه ی فتنه و زمانه ی سر گردانی است.
[1] «انت نجم بني هاشم». (نورالثقلين 45 / 3).
[2] «انت احد العلامات». (همان).
[3] دو ستاره ي روشن قطبي.
[4] بحارالانوار 75 / 24، ح 11.